PREEK VAN PASTOOR/PLEBAAN R.WAGENAAR, GEHOUDEN OP DONDERDAG 18 MEI 2023 IN DE
ST. JOZEFKATHEDRAAL TE GRONINGEN.
Hemelvaart van de Heer – A
Het moeten fantastische dagen voor de apostelen zijn geweest, die veertig na Pasen. We weten er weinig van, maar we kunnen ons voorstellen, dat hun vreugde niet op kon. Dagen van samenzijn met hun Verrezen Heer, dagen van onderrichting zeker ook. Een sluier moet van hen zijn weggenomen. Eindelijk werd alles duidelijk en vooral, dat zij dat mochten gaan uitdragen. Wat? Dat Christus werkelijk leeft, ja, dat Hij het leven zelf ís.
Gingen die dagen maar nooit voorbij, zullen ze gedacht hebben, want wij mensen willen graag vasthouden, wat mooi en goed is: kerstdagen, een heerlijke vakantie, een feestdag sowieso.
Het kost moeite om afscheid te nemen, geen afscheid zonder verdriet.
Daar lezen we echter niets over in de Evangeliën over Hemelvaart. Sterker, bij Marcus lezen we zelfs, dat de apostelen na Jezus’ Hemelvaart vol vreugde naar Jeruzalem terugkeerden. Ze voelden zich dus niet verlaten, ontredderd. Hemelvaart van Jezus is niet een weggaan naar een afgelegen gebied van de kosmos, maar een andere, blijvende nabijheid.
De apostelen hadden de belofte van Christus, dat de kracht van de Heilige Geest over hen zou komen, om zijn opdracht, om Hem te verkondigen tot de grenzen der aarde, mogelijk te maken.
Christendom is gave en opdracht.
Het verdwijnen van Jezus is geen reis naar de sterren, maar binnentreden in het mysterie van God.
Hij zit aan de rechterhand van de Vader. Zo zeggen we in de Geloofsbelijdenis. Hoe moeten we dat verstaan? Niet, dat er twee tronen in een verre kosmische ruimte staan. God is niet in een ruimte. Het betekent deel hebben aan Gods alles overstijgende macht. Daarom is de Hemelvaart van de Heer niet een weggaan, maar voor altijd bij ons zijn. Hij is er voor ons, maar niet op een bepaalde plaats, zoals vóór zijn Hemelvaart.
U kent de Evangelie passage na de broodvermenigvuldiging, dat Jezus op een afgelegen plaats bij de Vader wilde zijn, in gebed. De apostelen zijn intussen op het meer, waar een hevige storm woedt en ze schreeuwen het uit. Jezus komt over het water naar hen toe en stapt in de boot. De wind bedaart. Dat is een beeld voor de tijd van de Kerk, ook voor ons bestemd. Zo kan Hij altijd in de boot van ons leven stappen Daarom kunnen wij Hem altijd aanroepen en er altijd zeker van zijn, dat Hij ons ziet en hoort. De boot van de Kerk vaart ook vandaag tegen de wind van de geschiedenis op, over de stormachtige golven van de oceaan van deze tijd. Vaak ziet het er naar uit, alsof onze boot gedoemd is om te vergaan.
Maar de Heer is er en komt op het juiste ogenblik.
Ik ga heen en kom bij jullie terug. Dat is het vertrouwen van de christenen, de grond, waarop onze vreugde is gebouwd. Door de Doop is ons leven al met Christus in God verborgen. Christus aanraken en opstijgen horen samen.
Zo mogen wij met Hem opgaan, ook door het kruis, dat op één of andere wijze op onze weg komt in het leven.
Verheft uw hart. Wij zijn met ons hart bij de Heer, zeggen we aan het begin van de Prefatie. In Christus is onze menselijke natuur vandaag ten hemel gestegen, hoog boven alle engelen. Christus Hemelvaart is onze verheffing. Waar Hij, als ons hoofd glorievol is voorgegaan, daarheen hopen wij, als zijn lichaam, Hem te volgen, Hem, die de volheid van het leven is.
Amen