PREEK VAN PASTOOR/PLEBAAN R. WAGENAAR, GEHOUDEN OP ZONDAG 9 APRIL 2023 IN DE
ST. FRANCISCUSKERK TE GRONINGEN.
Hoogfeest van Pasen –A
Het bijzondere, de paradox van Pasen is een graf, dat mensen blijmoedig en hoopvol stemt. Waar menselijke graven normaal tekenen van afscheid zijn en voor dank voor het verleden, is het lege graf van Christus al twintig eeuwen het symbool van onze christelijke hoop: het symbool van toekomst over de dood heen. En zij, die zich aansluiten in de rij van pelgrims door alle eeuwen heen naar dit Heilige graf (en dat was al vóór keizer Constantijn in 311 godsdienstvrijheid aan de christenen gaf), pelgrimeren niet naar dit graf voor een late eerbetuiging, maar voor een ontmoeting met hun levende Heer. De Paasboodschap klinkt daar als het ware nog indringender: het graf is leeg – Hij is verrezen, zoals Hij gezegd heeft.
Het graf van onze Heer is niet zozeer een “memorial” van het verleden, als wel een levensbron voor de toekomst. Daarom pelgrimeren mensen naar dit graf in Jeruzalem, daarom zijn wij hier samen: om onze trouw te betuigen aan Hem, die tot in de dood trouw bleef en tevens, om er hoop uit te putten, dat niet de dood het laatste woord heeft aangaande de mens, maar het leven.
Dat is ons geloof. Daarom zijn wij christen, christenvolgers door alle lijden heen. De belofte van Pasen aan ons, is onze vreugde, onze hoop. En die is niet gebaseerd op een idee, nog minder op een idée fixe, maar op de persoon van de Verrezen Heer. Het is werkelijk gebeurd toen, onder Pontius Pilatus, historisch aanwijsbaar en het is meegemaakt door mensen en opgeschreven.
Wij hoorden in het Evangelie, hoe Maria Magdalena het lege graf vond en hoe de beide apostelen, Petrus, die het ambt vertegenwoordigt en Johannes, de leerling, die Jezus het meest beminde en die de liefde vertegenwoordigt, gingen kijken. De liefde liep het hardst en was er het eerst, maar gaf voorrang aan het ambt, Petrus, die als eerste binnenging en zich vergewiste van het gegeven. Toen zag en geloofde de leerling, die Jezus liefhad.
Zo worden wij geleid door de Kerk in dit Paasgeloof en in de Viering ervan en vraagt het om ons persoonlijk geloof en onze toewijding jegens de Verrezen Heer. In onze ontwortelde samenleving, zeker ook door de ontkerkelijking, die mensen heeft verweesd, wat tot radicalisering leidt, is CHRISTUS ons enige werkelijke houvast. Hij, die ons meer nabij is, dan wij onszelf nabij zijn.
Onze verbondenheid met Hem geeft zekerheid en vrede en die wens ik u toe.
Amen